Israel, 28 februari 2017

Geachte lezer,

Vanwege bepaalde omstandigheden ontvangt u mijn nieuwsbrief iets later dan gewoontegetrouw. Ben ontroerd dat diverse lezers mij daarop geattendeerd hebben. Aangezien ik zoals al eerder vermeld, tussen 9/3 en 16 /3 in Nederland ben, ontvangt u gedurende die periode geen Focus. Aangezien ook tussen 4 en 14 september weer spreekbeurten gepland zijn, kunt u zich nu al wel opgeven om een avond te organiseren.

De algemene toestand is vrij onduidelijk. We moeten afwachten hoe de relatie Rusland-Amerika zich ontwikkelt. Maar ook de politieke en economische situatie in het Midden-Oosten. Het is wel duidelijk dat de meeste Afrikaanse landen contact op alle gebied willen hebben met het Joodse land Israel. Dit geldt overigens ook voor het Verre-Oosten.
Laten we hopen dat er dan ook een oplossing komt voor het naast elkaar kunnen leven van moslims en Joden. Dat is dan wel niet uitsluitend de houding van de VN, maar ook het beter aanpakken van het terrorisme in veel landen. Dat er dan minder in de diverse lucht-en landmachten kan worden besteed en beduidend meer in o.a. de toch echt wel heersende armoede; dat zou een zegen zijn voor de diverse bevolkingsgroepen in de wereld. Continue reading →

Follow

Delen

Israel, 20 februari 2017

Beste lezer,

Verwijzend naar mijn vorige nieuwsbrief, waarin de nodige aandacht is besteed aan de herdenking van de Holocaust heb ik diverse reacties ontvangen. Gezien de kreet van deze internationaal herdachte dag, “nooit meer”, en het groeiende antisemitisme, besloot ik een levensbeschrijving van mij te maken en hier toe te voegen, namelijk vanaf het moment dat ik bewust werd geconfronteerd met de algemene situatie destijds.
Onder de kop “Mijn oorlogsjaren = de Holocaust = 1933-1945” ontvangt u 3 hoofdstukken.
Ik ben voornemens om mijn belevenissen als Holocaust-overlevende ook onderdeel te maken van mijn spreekbeurten in Nederland.

Deel 1 van: Mijn oorlogsjaren – Vader smokkelt Joden

Wij woonden in Winterswijk in de Spoorstraat langs de Duitse grens, waar mijn vader een grossierderij had in suikerwaren. De synagoge was in dezelfde straat en werd door ons zeer regelmatig bezocht.
In het begin van de dertiger jaren was er thuis al een bepaalde spanning te voelen. Maar als kind had ik het gevoel dat dit een verschil van mening was af en toe van vader en moeder. Ik bracht dat niet in verband met het feit dat wij regelmatig Duitse families in huis hadden. Dat waren families die na korte tijd elders werden ondergebracht, of naar o.a. Australië emigreerden.

Toen ik in 1937 in de 4e klas van school C zat, vroeg meester Langedijk mij om met hem als Sinterklaas Zwarte Piet te spelen en de diverse dorpen in de omgeving te bezoeken. Ik vertelde dit met een stralend gezicht aan mijn moeder. Toen vader thuiskwam, riep hij mij. In de slaapkamer nam hij mij op zijn knie en zei: Jammer voor jou, maar dat vind ik niet goed. Ik ben veel te bang dat ze je ergens vasthouden en je pas terugsturen als ze jou voor mij kunnen inwisselen. Je verzint maar een motief. Continue reading →

Follow

Delen

Israel, 12 februari 2017

Geachte lezer,

Sinds de verkiezing van president Donald Trump is het duidelijke dat het politieke leven ook internationaal aan het veranderen is. Trump heeft een bepaald beleid en dat zet hij door. We moeten afwachten of, zoals voor zijn verkiezing werd doorgegeven, de Amerikaanse ambassade verhuist van Tel Aviv naar de eeuwige hoofdstad Jeruzalem.

Trump is duidelijk pro-Israel, dus dat zou een botsing kunnen worden met Palestijnse Arabieren. Dus moeten we misschien wel wat geduld hebben.
We moeten ons realiseren dat we internationaal de Auschwitz-herdenking hebben herdacht, en overstroomd zijn door demonstraties voor en vooral tegen Trump, evenals het accepteren van vluchtelingen uit bepaalde landen. Dan wil dat zeggen dat door een duidelijk beleid van Trump, de sfeer in onze wereld aan het veranderen is.

De kreet van de Auschwitz herdenking was: “nooit meer”. En wanneer ik dan in de afgelopen dagen kijk naar tv-uitzendingen die beelden weergeven van voor, tijdens en na de oorlog, dan heb ik het moeilijk. Dan rook ik een enkel sigaretje en vraag mij af hoe het mogelijk is dat ik dat nog kan kijken. Dan vraag ik me ook af hoe maar al te veel mensen antisemiet zijn.

Tijdens de oorlogsjaren waren er maar al te veel mensen die tegen betaling van 7,50 gulden ondergedoken Joden hebben verraden. Mag ik u vragen om te tonen dat Nederlanders goede mensen zijn, en een bedrag van € 7,50 (of een veelvoud) op de rekening van onze stichting te storten, opdat wij in Israel met onze steun en goede houding aan kinderen die slachtoffer van deze haat zijn, de hand kunnen reiken. Continue reading →

Follow

Delen