Harry’s focus op Israel 743

12-3-2024
Afscheidsbrief van Joanne:

Lieve mensen, allereerst enorm bedankt voor al uw lieve, attente berichtjes. Onze vader bereikte een gezegende leeftijd, toch is er verdriet. Uw aandacht helpt daar enorm bij.

En dan nu de allerlaatste Harry’s Focus op Israel, nr. 743.

Als eerbetoon aan een bijzonder mens. Ook als eerbetoon aan u voor uw jarenlange trouw en aandacht.

Het zijn de woorden die ik sprak tijdens zijn lewaja, zijn begrafenis.
En zoals mijn vader altijd zijn Focus eindigde: Ik wens u allen het beste, G’ds zegen en Shalom.

Joanne

 

Lieve papa,

Het is niet dat we als hobby samen begrafenissen afliepen, maar altijd als we samen naar eentje toegingen, waren we beiden na afloop verbaasd hoe er alleen maar positief over degene die was overleden werd verteld.

Alsof iemand alleen maar bestaat uit goed … Als afspraak hebben we toen er wel eens erover gehad dat als jij, op je 120ste, zou heengaan, ik dat niet zou doen. Het is raar dat het nu zover is.

Alhoewel je al jaren niet meer echt bij ons was, en je door je akelige ziekte in een eigen wereld geraakte, je een prachtige leeftijd behaalde, voelt het dat je er nu niet meer bent, toch nog onverwachts en voel ik me zo verdrietig.

Je hebt een intens leven geleid, met ups en downs. Hoge bomen vangen veel wind en dat heb je geweten.

Je was een bevlogen man, trots en ijdel. Je leefde intens. Genoot van veel. Je duldde niet echt een weerwoord en kon je boos maken over weinig. Je kon huilen en lachen … je was een eerlijk mens.

Je was een lieve toegewijde vader voor me. Je was er eigenlijk altijd.

Rode leidraad door je hele leven was de Tweede Wereldoorlog met het hevige verdriet en, al in het begin van de oorlog het tragische, voor jou, je broer en je moeder bijna niet te dragen verlies van je vader, opa Karel.

Het zorgde ervoor dat je je altijd inzette voor de ander: voor hen die het slecht hadden. Voor hen die het minder hadden. Altijd. Onvoorwaardelijk. Of het nu invalide soldaten waren of slachtoffers van terreur. Of zomaar iemand die je tegen kwam. Helpen, ondersteunen beheerste jouw leven en ook dat van mama. Soms bijna obsessief. Het was voor jou het aller, allerbelangrijkste. Geven, goed zijn voor de minderbedeelden. Want jij had de oorlog overleefd en dat gaf een verplichting.

Andere rode leidraad door je leven was Israël. Het was zo belangrijk voor je. Zo ontzettend belangrijk. En zelfs, op bijna het allerlaatst, toen je het echt kwijt was en hevig in de war, wist je me toch nog te vertellen dat Israël het enige land voor de Joden is en dat ik er toch echt moest gaan wonen.

In een verhaal waarin je jezelf ooit introduceerde bij een organisatie waar je een lezing moest houden, zei je onder andere:

‘… Ik heb in mijn leven op sociaal gebied veel mogen doen. Ik heb dit nooit als een hobby beschouwd, maar als een opdracht. Ik behoor tot de weinigen die de oorlog overleefd hebben en besef dat dit een wonder is. Dat ik nu nog actief mag zijn, waardeer ik iedere dag. Ik vrees nooit en te nimmer voor mijn leven. Ik voel me in Israël veiliger dan in Nederland. Ik laat me ook niet tegenhouden of ga ergens niet naar toe omdat het niet
veilig zou zijn. Ik ben geen G-dsdienstig mens maar wel gelovig. Het is een wonder dat ik nog leef, dat moet een reden hebben en die vul ik in…’

Ook op sportief gebied was je, zolang ik het me kan herinneren, actief.

In datzelfde verhaal:

‘… In 1961 was ik deelnemer (tafeltennisser) aan de Maccabiade, de Joodse Olympische spelen, en in 1965 bestuurder van het Maccabia comité, en vanaf 1969 vier Maccabiades voorzitter van het comité en chef d’ equipe van de Nederlandse ploeg…’

Je was sportief, tot je 90ste tenniste je nog fanatiek, maar de Joodse sport had ook een andere reden: het was jouw manier om Nederlandse Joden naar Israël te krijgen.

Ik ben zo dankbaar dat je niet geweten hebt van 7 oktober en erna. Jij als oude zionist in hart en ziel zou er zo ongelofelijk van in de war zijn geraakt.

Ik ben dankbaar dat je mijn vader was, mij de weg wees, soms de verkeerde, veel vaker de goede.

Je was een mensch in de diepste zin van het woord. Hoge bomen vangen veel wind. Ik zei dat al eerder. Je stak je hoofd altijd uit en daardoor ben je ook bezeerd geraakt. Dat heeft je veel verdriet gedaan, ook al zei je dat nooit hardop. 

Je leeft voort in ons, in mij … ik hoop, want dat is nu nog wat op de voorgrond, dat ik je lijden van de afgelopen jaren kan vergeten en je snel weer voor mij ga zien als hoe ik je kende:

Die mooie, lieve vader.

 


11-3-2024
Overlijdensbericht:

Na een vol, sportief en intens leven is op 96-jarige leeftijd onze lieve en bijzondere vader, schoonvader, grootvader en overgrootvader

SAMUEL HARRY NIHOM
(echtgenoot van Marijke Nihom-Sluyser z”l)

overleden in zijn dierbare Israël.

Winterswijk,                                                                          Herzlia,
9 tisjri 5688                                                                           2 adar II 5784
5 oktober 1927                                                                     11 maart 2024

Joanne Nihom en Michiel Schrijver
Riëtte ten Brink-Nihom en Menno ten Brink
Malka Nihom
en zijn kleinkinderen en achterkleinkinderen

De lewaja heeft inmiddels plaatsgevonden.

Condoleance:
Joannenihom@hotmail.com


Harry’s focus op Israel 742

Lieve, beste trouwe lezers,

Langs deze weg informeren wij u dat mijn lieve vrouw en onze lieve moeder, grootmoeder en overgrootmoeder

MARIJKE NIHOM – SLUIJSER

op 86-jarige leeftijd is overleden.

Amsterdam                                    Nathanja/Ramat Poleg, Israël
30 niesan 5694                              18 kislev 5720
15 april 1934                                  4 december 2020

Harry Nihom
Joanne Nihom
Riëtte ten Brink-Nihom
Malka Nihom
en verdere familie.

De lewaja vindt plaats op zondag in Nathanja.

Correspondentie:
nihom@012.net.il
joannenihom@bezeqint.net
riettetenb@hotmail.com
malkareich2008@gmail.com


Harry’s focus op Israel 741

Lieve, beste trouwe lezers,

Vanwege de ernstige ziekte van mijn vrouw, mijn gezegende leeftijd, 93 jaar jong, maar vooral omdat het zo moeilijk is om medewerkers te vinden, heb ik besloten om zowel met de stichting als de Focus te stoppen. Dit is mijn laatste Focus. Ik heb uw jarenlange ondersteuning en belangstelling voor Israël en onze stichting enorm op prijs gesteld.

Terwijl ik nadacht hoe ik het beste deze Focus kon schrijven, kreeg ik ondergaande mail van mijn goede vrienden Johan en Atie. Ik had mijn gedachten over wat te doen met de stichting met hen gedeeld.

Hun reactie zegt alles en met hun toestemming deel ik ‘m met u.

Mijn grootste wens is dat u, ook nu Lechaim stopt, Israël blijft steunen.

Ik voel me een bevoorrecht mens dat ik in dit door G’d gegeven land woon en mijn hele leven me heb kunnen inzetten voor dit prachtige land met zijn bijzondere bevolking.

Ik blijf graag van u horen en als u weer kunt reizen en in de buurt bent: de koffie staat altijd klaar.

Mijn Focus zou mijn Focus niet zijn als ik, en dan dit keer voor de laatste keer, u oproep de slachtoffers van terreur niet te vergeten. Wij zijn onze hulp aan hen verschuldigd. U kunt uw laatste donatie overmaken tot 23 oktober. Onze bankrekening zal op 30 oktober definitief worden gesloten. Het restant van het saldo zal worden geschonken aan Sderot en Shilo, twee organisaties die u door de jaren heen hebt geholpen.

Ik wens u allen het beste, G’ds zegen en Shalom,

Harry Nihom
nihom@012.net.il


Lieve Harry,

Wij proeven je worsteling om dit voor jou zo moeilijke besluit te nemen! De redenen zijn alleszins begrijpelijk, een andere beslissing was niet mogelijk. Je kunt onmogelijk de kar alleen blijven trekken…; je moet nu aan Marijke en jezelf denken en genieten van alle dagen die jullie nog gegeven worden.

Ontzettend veel bewondering hebben wij voor jouw taaie doorzettingsvermogen, je creativiteit en inspiratie om deze prachtige hulpverleningsorganisatie te besturen en te enthousiasmeren! Jarenlang heb jij je tomeloos ingezet voor Le Chaim! En niet zonder resultaat!! Zeer vele hulpbehoevenden en getraumatiseerden zijn dankzij jou geweldig ondersteund! Mede door jou èn door Marijke, die al die jaren jouw trouwe bondgenoot is geweest ook inzake Le Chaim, is hun lijden verlicht!

Wij zijn dankbaar, dat wij diverse keren met jou de Projecten in Shilo hebben bezocht, dat jij ons hebt geïntroduceerd bij wijlen rabbijn David Brodman en bij de kinderarts Elisheva Ronen in het ziekenhuis te Ashkelon! Jullie gastvrijheid staat in onze herinnering gegrift, de ontmoetingen met Marijke en jou in jullie mooie huis koesteren wij in ons hart! Helaas is het door de coronacrisis nu niet mogelijk naar Israël te reizen. Hopelijk komt het er ooit nog eens van!

Tot slot:
Lieve Harry, je kunt terugzien op een zeer arbeidzaam en vruchtbaar leven! Gedreven door je bewogenheid ben je zeer velen tot Zegen geweest! Wat uit liefde tot G’d is gedaan, houdt zijn waarde tot in eeuwigheid! Moge dit vertrouwen je tot troost en bemoediging zijn!

Shalom en veel liefs!
Ds. Johan en Atie Smit – Tahapary


Uw bijdrage kunt u overmaken op Stichting Lechaim, rekeningnummer NL87RABO0117723800


Harry’s focus op Israel 740

Beste vrienden,

Aanstaande vrijdagavond begint Rosh Hashana, het Joodse nieuwjaar 5781.

Dit jaar zal dit heel anders gevierd worden dan andere jaren. Vanaf vrijdag twee uur gaat Israël in een Lockdown voor zeker drie weken, dit vanwege de enorme verspreiding van het coronavirus in het land.
Het betekent dat je niet meer dan 500 meter van je huis mag en bijeenkomsten met veel mensen zijn verboden.

Vooral voor de slachtoffers van terreur is dit dubbel zo moeilijk. Hun leven is al zo zwaar en om nu ook met de feestdagen alleen te zijn, valt niet mee.
Ook voor de kinderen van veel van deze families is het een moeilijke tijd. Scholen zijn dicht en ver weg van huis mogen ze niet.

Omdat boodschappen doen vanaf vrijdag ook moeilijk wordt in verband met de lockdown, hebben we een deal gesloten met een bedrijf waar we, als een familie daarom vraagt, wat nodig is aan etenswaren daar thuis kunnen laten bezorgen.

Kortom… er is genoeg werk voor Stichting Lechaim en dus ook voor u.

Laten we de slachtoffers van terreur mooie feestdagen geven, help ons hier financieel mee.

Ik spreek de wens uit dat het komende jaar door onze G’d geleid een goed, gezond en mooi jaar mag worden. Een jaar waarin we ons leven weer allemaal kunnen oppakken.

Shalom, Shana Tova!
Harry Nihom


Uw bijdrage kunt u overmaken op Stichting Lechaim, rekeningnummer NL87RABO0117723800


Harry’s focus op Israel 739

Beste mensen,

Ik hoop dat u het mij niet kwalijk neemt dat u van mij deze week een extra Focus ontvangt. Dat is niet voor niets. Het coronavirus heeft in alle hevigheid in Israël toegeslagen, met alle economische en sociale gevolgen van dien.
Veel mensen zijn geraakt en zitten thuis zonder werk.
Voor de groep van slachtoffers van terreur, die al zo sociaal en financieel achtergesteld zijn, is de situatie schrijnend, velen zijn niet eens in staat om eten te kopen.

Daarom doe ik, zo vlak voor Rosh Hashanna, het Joodse Nieuwjaar, een dringend beroep op u.

Help ons de slachtoffers van terreur financieel te ondersteunen en te zorgen dat de komende feestdagen ook voor hen een beetje feestelijk zijn.

Met Roshanna is het traditie om appeltjes met honing te eten, opdat we een zoet jaar zullen krijgen. Laten we samen zorgen voor veel appeltjes en nog meer honing voor de slachtoffers van terreur. Zij verdienen het.

Heeft u vragen, bel mij 00 9272 9 8855424 of stuur me een mail.

Shalom,
Harry Nihom


Uw bijdrage kunt u overmaken op Stichting Lechaim, rekeningnummer NL87RABO0117723800
of doneer via Paypal op www.stichtinglechaim.nl/donatie


Harry’s focus op Israel 738

Beste lezers,

Ik dank allen die gereageerd hebben op mijn nieuwsbrief van vorige week. Eenieder van ons ontvangt vele e-mails per dag en het is bijzonder als u dan reageert op de mijne.
Onze stichting werkt dag en nacht voor de slachtoffers van terreur en om hen het leven draaglijker te maken. En dat is nodig, want nog steeds is het aan de grens met Gaza ondraaglijk voor de bewoners. Dagelijks komen er slachtoffers van terreur bij. Een verdrietige en ernstige zaak. Het is onze plicht hen te steunen.

Ook deze week werd ik weer op tour genomen door het land. Ik blijf van de ene verbazing in de andere vallen. Prachtige drie- en vierbaans wegen met duidelijke wegaanduidingen in het Ivriet, Arabisch en Engels.
Ondanks de enorme hitte is er nog steeds veel groen en de bloemenpracht blijft indrukwekkend.
We bezochten een haven, gevuld met boten. Velen zag ik het water op gaan. Langs de zee was het druk. Velen bezochten het strand. Ik zag weinig militairen, het land wordt beschermd vanuit het water.

Overal staan huizen en soms torenhoge flats met veel verdiepingen, hier en daar is nog een stuk land leeg. Ik heb voor mezelf een berekening gemaakt en kan niet anders dan tot de conclusie komen dat er voor iedere Jood die hier wil wonen, plaats is.

Afgelopen week is de Tour de France begonnen met een Israëlische ploeg die er mag wezen. Om trots op te zijn.

Ook voelde ik me trots toen ik op de televisie de historische vlucht van Tel Aviv naar Abu Dhabi zag vertrekken. Een speciaal vliegtuig van El Al met hoge Israëlische en Amerikaanse functionarissen aan boord, landde afgelopen maandag, na een vlucht door het Saoedische luchtruim, op de luchthaven van de hoofdstad van de Verenigde Arabische Emiraten. Op het vliegtuig stond het woord Vrede in het Arabisch, Engels en Ivriet. Onze minister-president sprak van een historische dag. En dat was het zeker. Vrede … voor nu en in de toekomst. Ik heb er alle vertrouwen in.

Absoluut hoogtepunt deze week voor mijn vrouw en mij was de briet mila (rituele besnijdenis) van onze eerste achterkleinzoon. Het ritueel vond in Nederland plaats en we konden het via een zoomverbinding meebeleven.
Van generatie op generatie, ledor vador … mazzeltov en gefeliciteerd voor de ouders en grootouders.

Ik wens u een goede week en vergeet ons, maar vooral de slachtoffers van terreur, niet. De Joodse feestdagen komen eraan en zij verdienen juist in deze periode van de komende feestdagen onze steun.

Shalom,
Harry Nihom

Terwijl ik deze nieuwsbrief schrijf, krijg ik drie telefoontjes van mensen die me om financiële steun vragen om slachtoffers van terreur, vooral kinderen, te helpen.


Uw bijdrage kunt u overmaken op Stichting Lechaim, rekeningnummer NL87RABO0117723800
of doneer via Paypal op www.stichtinglechaim.nl/donatie


Harry’s focus op Israel 737

Beste lezer,

Het leven in Israël en ook in de wereld wordt nog steeds bepaald door het coronavirus en heeft invloed op alle aspecten van ons leven. De gevolgen zijn groot, op zowel economisch, sociaal en zelfs politiek gebied. Met alle kennis die we hebben, op alle niveaus, blijft het voor mij een raadsel dat er nergens op de wereld nog een oplossing is gevonden. Maar ik zal daar niet de enige in zijn.

Ik leef in Israel en voel me hier thuis in het door de lieve Heer gegeven stuk land aan de Joden. Ik voel me hier thuis, zeker nadat ik de Tweede Wereldoorlog heb overleefd. Het antisemitisme groeit en is een waarschuwing voor alle Joden en een duidelijk sein dat wij een eigen huis hebben, dat wordt bewaakt door een leger.

Vandaag doe ik een urgente oproep. Over drie weken vieren wij Joods Nieuwjaar (Rosh Hasjana).
Ik wil u deelgenoot maken van mijn gevoelens.
Het feit dat ik het Joodse Nieuwjaar kan vieren, vind ik bijzonder. Ik durf te stellen dat de lieve Heer mij gedurende de oorlogsjaren begeleid heeft en mij gered heeft. Daarom heb ik me altijd ingezet voor Zionistische en Joodse organisaties en dat heeft me ook naar Israël gebracht.

Mijn dochters hebben mij de afgelopen weken rondgereden in Israël. Ik was onder de indruk. Wat is het een mooi land. De wegen zijn breed, het is overal groen met bomen, struiken en heel veel bloemen.

Het is hier veilig en mooi. Het is dan ook bijna niet voor te stellen dat in ditzelfde land, een uur rijden van waar ik woon, het nog steeds oorlog is. De bewoners aan de grens met Gaza leven alweer weken en weken in angst. Dagelijks zijn er raketaanslagen vanuit Gaza.

Juist nu, met de Joodse feestdagen die eraan komen, wil ik u vragen ons financieel te helpen. Laten we de stichting van Odelia in Sderot verrassen met een mooi bedrag, zodat zij de kinderen daar iets extra’s kan geven.

Ik hoop dat u allen snel weer naar Israël kunt vliegen en ik naar Nederland, zodat ik u kan vertellen over dit prachtige land.

Mocht u interesse hebben om u actief in te zetten voor onze stichting: nihom@012.net.il
Shalom, blijf gezond, en ik reken op u,
Harry Nihom


Uw bijdrage kunt u overmaken op Stichting Lechaim, rekeningnummer NL87RABO0117723800
of doneer via Paypal op www.stichtinglechaim.nl/donatie


Harry’s focus op Israel 736

Beste lezers,

Ik hoop dat ik u allen tref in goede gezondheid.

Zoals in Nederland, neemt ook in Israël het aantal coronagevallen weer toe. Ondertussen is het aan de grenzen onrustig en lijkt het alsof het Israëlische volk voor de vierde keer in korte tijd naar de stembussen moet. Zelfs in deze onrustige tijden, waarin je toch zou verwachten dat de politici het allemaal met elkaar eens zijn, of in ieder geval zich bezighouden met hetzelfde, en onenigheid even aan de kant zetten, is dat bij de Israëlische regering allesbehalve het geval. Een treurige toestand. En dan uiteraard, het laat niemand onberoerd, de gevolgen van de ontploffingen in Beirut. Een onbeschrijfelijk drama vindt daar plaats.

Enige weken geleden vroeg ik u ons financieel te helpen bij een aanvraag van Moshav Netiv HaAsara, een dorp aan de grens bij Gaza. U hebt daar positief op gereageerd en daar zijn zij en wij u dankbaar voor.

Vandaag ontving ik weer een aanvraag van Shuli, hoofd onderwijs:

Beste Harry,
Dit jaar hebben we negentien jongens en meisjes die voor het eerst naar school gaan. Jaarlijks organiseren de ouders dan altijd een ceremonie. Dit jaar wilden ze dat extra vrolijk en kleurrijk doen, omdat de kinderen het zo moeilijk hebben.
Zij leven in continue stress. Vanuit Gaza worden weer vrijwel dagelijks vuurgevaarlijke ballonnen op ons afgevuurd, en de afgelopen weken waren er ook weer luchtalarmen vanwege raketaanslagen. Door alle omstandigheden, en ook vanwege het coronavirus, hebben de ouders minder geld om dat aan de ceremonie te besteden. Zou je ons hierbij willen helpen?
Shalom, Shuli

Beste mensen, dat gaan we doen. We laten hen niet in de steek.
Help ons, nee help hen.
Veel dank en blijf gezond,
Harry Nihom


Uw bijdrage kunt u overmaken op Stichting Lechaim, rekeningnummer NL87RABO0117723800
of doneer via Paypal op www.stichtinglechaim.nl/donatie


Harry’s focus op Israel 735

Beste lezers,

Het is en blijft corona wat ons allen bezighoudt. Verder lijkt alles in het niets te vallen.

In Israel zijn toch grote zorgen. De bevolking vindt dat de regering niet voldoende doet aan de gevolgen van het coronavirus en er worden dagelijks grote demonstraties gehouden. Vele families verkeren in financiële problemen.

Verder is het onrustig aan de grenzen met Syrië en Libanon en Israël heeft uit veiligheid extra legereenheden naar de grenzen gezonden. Laten we hopen dat het daar rustig blijft. Escalaties kunnen we op dit moment echt niet gebruiken.

Onlangs ontving ik per post uit Nederland van een trouwe Focus lezer een prachtige bundel van Clara Asscher-Pinkhof (1896-1984). Zomaar, als dank.
Het is een bijzondere uitgave die uitgekomen is bij Museum Sjoel Elburg met een vertaling naar het Nederlands en met een toelichting van de hand van Esther Rozendaal-van Belle.

Clara had een veelbewogen leven. In 1919 trouwt zij met rabbijn Avraham Asscher. In korte tijd krijgen zij zes kinderen. Ten tijde van de laatste zwangerschap is Avraham al ernstig ziek en verblijft hij in Zwitserland. Kort na de geboorte van het jongste kind sterft hij. Clara staat er alleen voor en moet in het onderhoud van haar kinderen voorzien. Zij schrijft kinderverhalen, geeft lezingen en wordt lerares. Tijdens de bezetting duikt zij niet onder, maar helpt Joden op te vangen in de Hollandse Schouwburg. In mei 1943 wordt zij opgepakt, via Westerbork belandt zij in Bergen-Belsen. Door een uitwisselingsprogramma belandt zij in juni 1944 in het toenmalige Palestina waar haar oudste dochter al woont. Zij wordt huismoeder bij een landbouwschool en intussen studeert zij Hebreeuws. Ze volgt ook een opleiding tot lerares Hebreeuws en begint gedichten te schrijven. In 1966 verschijnt haar autobiografie ‘Danseres zonder benen’. In 1984 overlijdt zij in Israël.

Het boek is verschenen in een beperkte oplage, het is nog verkrijgbaar in (of per post bij) het Museum Sjoel Elburg (info@sjoelelburg.nl) en een absolute aanrader! Dank trouwe lezer voor dit bijzondere cadeau.

Tenslotte onze stichting, want dat is toch waarom ik deze Focus al jaren schrijf. Zoals u weet, steunen wij slachtoffers van terreur. Kinderen en volwassen die toevallig op het verkeerde moment op de verkeerde plek waren en voor hun leven getekend zijn. Ook soldaten die ons land verdedigden en in situaties kwamen waardoor hun leven voor altijd anders is.

Ik heb net gehoord dat mijn vrouw iets beter is, de scans laten zien dat er een hele kleine vooruitgang is. Daar ben ik blij om en daarom ben ik in een goede bui. Maakt u mijn bui nog beter door, al is het maar een klein bedrag, geld over te maken voor slachtoffers van terreur. Zij verdienen onze steun.

Shalom en dank u,
Harry Nihom


Uw bijdrage kunt u overmaken op Stichting Lechaim, rekeningnummer NL87RABO0117723800
of doneer via Paypal op www.stichtinglechaim.nl/donatie


Harry’s focus op Israel 734

Beste lezers,

Het gaat niet goed in Israël. Iedere dag zijn er meer en meer zieken. Zelfs de regering geeft nu toe dat de lockdown te vroeg is opgeheven. Grote kans dat deze of volgende week het land weer dicht gaat. Een catastrofe voor iedereen.

Ik blijf me verwonderen hoe het komt dat er nog steeds niets is gevonden om deze virus te lijf te gaan.
Ondertussen zijn vooral de zelfstandigen de dupe. Velen hebben al maanden geen werk. In een grote demonstratie afgelopen week hebben zij hun ongenoegen getoond. Of het helpt is een tweede. Het lijkt alsof de regering het ook even niet meer weet. Laten we hopen dat een oplossing nabij is.

Ondertussen blijven we vragen krijgen om slachtoffers van terreur te ondersteunen. Steeds weer realiseer ik me dat een slachtoffer van terreur voor zijn/haar leven getekend is. Het is iets dat nooit meer weggaat en er altijd zal zijn. Voor vooral de jonge kinderen een drama zonder eind. Sderot, aan de grens met Gaza, is een van de plekken die we al jarenlang steunen. Ik heb het wel eens geschreven: in Sderot heeft men, als het luchtalarm afgaat, twintig seconden om naar een veilige plek te hollen. Twintig seconden om te rennen voor je leven. Een afschuwelijke realiteit. Een afschuwelijk dagelijks bestaan.

In Sderot is, net zoals in de rest van Israël, de schoolvakantie begonnen. De kinderen zijn of thuis of worden gedurende de dag beziggehouden in speciale kinderopvang. Vanuit Sderot ontvingen we een verzoek tot financiële hulp hiervoor. Door het coronavirus hebben deze gezinnen, die al zo getekend zijn, het financieel extra zwaar.

Daarom doe ik wederom een beroep op u. Help hen, help ons!

Shalom,
Harry Nihom


Uw bijdrage kunt u overmaken op Stichting Lechaim, rekeningnummer NL87RABO0117723800
of doneer via Paypal op www.stichtinglechaim.nl/donatie